Dan begint het te regenen en niet zo zachtjes. Het is een ware wolkbreuk, het verkeer rijdt langzaam en de ruitenwissers kunnen de hoeveelheid water zelfs op dubbele snelheid niet aan. Maar de bui is snel voorbij en dan begint de zon te schijnen.
Misschien is het verbeelding, maar als we het voormalige Oost-Duitsland binnen rijden, is het net of de sfeer verandert, het voelt anders. Misschien komt het omdat het ineens heel rustig op de weg is, of omdat er nog maar schaars een stopplaats, oprit of afrit is. Er zijn hier minder plaatsjes en degenen die we zien, hebben geen nieuwbouw buitenwijken. We zien vervallen gebouwen en zelfs een oude grenswachttoren.
Als we eenmaal van de snelweg af zijn en via de binnenwegen naar onze bestemming rijden, zie ik dat ik hier mijn Urbanhartje wel op kan halen: veel vervallen gebouwen! Het ziet er hier lang niet zo gelikt uit als in de rest van Duitsland.
Dan zijn we algauw op onze bestemming en kunnen onze woning voor de eerstvolgende 10 dagen bekijken. Het is een klein appartement, maar groot genoeg voor twee personen, met een loeigroot terras.
We gaan eten bij 'Der Alte Schmiede' in 'ons' schattige dorpje Lueckendorf. Een heerlijke maaltijd, voor herhaling vatbaar.
Morgen is hier een soort dorpsfeest, waarbij mensen in oude kledij lopen. De weersvoorspelling is niet zo best, maar bij droog weer gaan we er zeker heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten